Balkan Culture

Bronchial asthma

When her doctor announced to her that she was suffering from bronchial asthma, her first thought went out to Che Guevara, her great imaginary love and her ideological idol.

If he had accomplished so much, despite his illness which was always with him, following like a loyal dog, she too would survive, one way or another But when she came back home, her breathing dimmed, the cough got fierce, and her voice became an unknown, hoarse vocal pulp.

“But how? How did, Che do it?” she wondered - as she started spraying the first inhaled drug - “How was it that he could lead a rebellion, inspire passion for a better life, while she, well…, walking a mere 200 meters would leave her tired, exhausted and weak.

The second spray gave her a temporary relief, her ears were somewhat unblocked , her thoughts wandered away from that asthma that had burst, bash and uninvited in her life, and she let go into a daydream, focused on that neurosis of a love for Che, of her youth. Though many boys would claim her, but she always had the image of Che in her mind. It was his smile she was looking for, the gloss of his hair she was looking for, but, most of all, it was that sparkly gaze that enclosed the vision of utopia inside it, she was looking for.

None of those who wanted her resembled her idol, and this was the most convenient excuse for her not to date, dates being the source of ferocious embarrassment and monstrous anxiety for her. Nor did she flirt, not even from afar, through glances or body language, as her friends did. Her girlfriends really loved her, and would make many, remarkable efforts to initiate her into the overrated magic of love, but she would reply with unearthly certainty: "But I'm in love with Che, there is no way I could fall in love with anyone else", causing secret laughs and anxious comments when they were alone. "But what is it with this girl and her obsession with Che?" "Na, it is not about ideology, it is that Che has something rare and angelic she has no chance of finding in any of the men she meets ", " Come on, she has better lower her standards a little. Who does she think she is? She really thinks she’s so much better, simply because she read the entire chapter of Marx?” they talked with each other, sometimes with tenderness and sometimes with unjustified jealousy, as Eleftheria was fighting with her asthma, while they were experimenting, looking for some traces of this notorious true love.

Βρογχικό άσθμα

Όταν ο γιατρός της ανακοίνωσε ότι πάσχει από βρογχικό άσθμα,  η πρώτη σκέψη της ήταν ο  Τσε Γκε Βάρα. Ο μεγάλος της φαντασιακός έρωτας και το ιδεολογικό της είδωλο.  Αφού αυτός κατάφερε τόσα πολλά με την αρρώστια του να τον ακολουθεί σαν πιστό σκυλί, αυτή κουτσά στραβά θα επιβίωνε. Έλα όμως που όταν γύρισε στο σπίτι, η ανάσα της λιγόστεψε, ο βήχας αγρίεψε και   η φωνή της έγινε   άγνωστος  βραχνιασμένος  φωνητικός πολτός.

Μα πώς; πώς τα κατάφερνε ο Τσε αναρωτιόταν- την ώρα που ξεκίνησε τον ψεκασμό του πρώτου εισπνεόμενου φαρμάκου- να ηγηθεί εξέγερσης,  να εμπνεύσει πάθος για μια καλύτερη ζωή κι αυτή κουραζόταν, ένιωθε εξάντληση  και αδυναμία μόλις περπατούσε 200 μέτρα.

Το δεύτερο σπρέι της πρόσφερε μια προσωρινή ανακούφιση, ξεβούλωσαν λίγο  τ’ αυτιά της και η σκέψη της ξεγλίστρησε κάπως από το βρογχικό άσθμα που μπήκε θρασύ κι απρόσκλητο στην ζωή της  και αφέθηκε στην ονειροπόληση, εστίασε στην νεανική της νεύρωση- έρωτα για τον Τσε. Πολλά αγόρια την πολιορκούσαν μα αυτή είχε στο νου της πάντα την εικόνα του Τσε. Το χαμόγελό του αναζητούσε,  τη στιλπνότητα των μαλλιών του έψαχνε,  μα κυρίως το αστραποβόλο βλέμμα που έκλεινε μέσα του  το όραμα της  ουτοπίας.

 Κανένας απ’ αυτούς που την ήθελαν δεν έμοιαζε στο είδωλό της κι ήταν αυτή η πιο βολική δικαιολογία για να μη βγαίνει ραντεβού κάτι που της προκαλούσε θηριώδη αμηχανία και τερατώδες άγχος. Ούτε να φλερτάρει μπορούσε, έστω από μακριά, με το βλέμμα ή  τη γλώσσα του σώματος,  όπως έκαναν οι φίλες της. Οι  φίλες της την αγαπούσαν πραγματικά κι έκαναν πολλές και αξιόλογες προσπάθειες για να τη μυήσουν στην υπερεκτιμημένη μαγεία  του έρωτα,  μα εκείνη τους απαντούσε με μια απόκοσμη βεβαιότητα: «Μα εγώ είμαι ερωτευμένη με τον Τσε, δεν υπάρχει περίπτωση να ερωτευτώ άλλον» προκαλώντας κρυφά  γελάκια και αγωνιώδη σχόλια όταν βρίσκονταν μόνες τους. «Μα τι θα γίνει επιτέλους μ’ αυτό το κορίτσι και το κόλλημά της με τον Τσε;»,  «Μπα δεν είναι ιδεολογικό το ζήτημα, είναι που ο Τσε έχει κάτι σπάνιο και αγγελικό, που δεν υπάρχει περίπτωση να το βρει σε κανέναν άντρα  που συναντά»,  «Έλα μωρέ κι αυτή, ας κατεβάσει λίγο τον πήχη, ποια νομίζει ότι είναι; Επειδή δηλαδή έχει διαβάσει ολόκληρο το κεφάλαιο του Μαρξ νομίζει ότι υπερέχει;» συζητούσαν μεταξύ τους άλλοτε με τρυφερότητα κι άλλοτε με αδικαιολόγητη ζήλεια,  καθώς η Ελευθερία πάλευε με το άσθμα της,  ενώ αυτές πειραματίζονταν αναζητώντας κάποια ίχνη του περιλάλητου αληθινού έρωτα.

Ελένη Κοφτερού

Eleni Kofterou is an agronomist. Born in Aridaia, Pella, she grew up in Thessaloniki and has been living in Kalamata for twenty years now. Her first collection entitled: "Letter to a birth city" was awarded the Maria Polydouri Prize in 2013. Her collection "In the lambda of the swallows" was released in 2014, and her collection: "April for a sadness", in 2018. Her collection "On spring and other obsessions" is freely promoted on the internet by 24grammata. Reviews, short stories and poems are published in printed and electronic literary journals.

Βιογραφικό σημείωμα: Η Ελένη Κοφτερού είναι γεωπόνος. Γεννήθηκε στην Αριδαία Πέλλας, μεγάλωσε και σπούδασε στην Θεσσαλονίκη και εδώ και είκοσι χρόνια ζει στην Καλαμάτα. Η πρώτη της συλλογή με τίτλο : «Γράμμα σε γενέθλια πόλη» τιμήθηκε με το βραβείο Μαρία Πολυδούρη το 2013. Το 2014 κυκλοφόρησε η συλλογή της  «Στο λάμδα των χελιδονιών» και το 2018 η συλλογή της : «Για μια θλίψη Απρίλης». Η συλλογή της «Περί άνοιξης και άλλων εμμονών» κυκλοφορεί ελεύθερα στο διαδίκτυο από τα 24grammata. Κριτικές, διηγήματα και ποιήματά της βρίσκονται δημοσιευμένα σε έντυπα και ηλεκτρονικά λογοτεχνικά περιοδικά.

https://www.facebook.com/elenkofter