Balkan Culture

Γέφυρα των Αετών (ΟΡΛΩΒ ΜΟΣΤ)

Αναρωτώμενος περί της διαφοράς
Ημερολογίου και
Ημεροδρομίου...
Η μέρα πέρασε
Χωρίς να νιώσεις την αχλύ της,
Καθώς, δύο και μόνο δύο
Ζεύγη ηλιακτίνων
‘Εσκυβαν ρουφώντας
Τη γεύση του χιονιού,
Κάτω από τα ράμφη
Της γέφυρας των Αετών.

 Η Μπαλάντα του ξεχασμένου καναλιού

Το κανάλι κυλούσε το ρεύμα του
Ως βρώμικη θρομβωμένη αρτηρία
Με τη μορφή διχάλας
Στην καρδιά της πόλης
Σπρώχνοντας οσμές ψητής ρέγγας
Και ξινισμένου λάχανου,
Μνήμες ζητιάνων που αναρριπίζονταν
Στον αέρα άσκοπα,
Καθώς και ήχους ακορντεόν
Γαλλικής κατασκευής,
Που δοξολογούσαν
την  πρωινή κατήφεια
των σπουργιτιών
Ένα ζευγάρι παρατημένα γάντια
Στο τελάρο της αντικρινής μανάβισσας,
Έδινε νόημα στο ασήμαντο.

 Νεκρός Κύκνος

Ανησυχητικές έφταναν στην πρωτεύουσα
Ήδη από χθες το απόγευμα,
Οι  πρώτες πληροφορίες περί ανεύρεσης νεκρού κύκνου,
Στα μέλανα ύδατα του Δουνάβεως, πλησίον βιομηχανικής περιαστικής περιοχής.

Ταυτοχρόνως, ευρήματα άρματος αρχαίου, ηλιοφόρου και φοβερού που ευρίσκονταν εκατέρωθεν της όχθης του γενειοφόρου αυτού ποταμού, εσκίαζαν ολοένα και περισσότερο την προφάνεια της κατά τα άλλα περίεργης αυτής υπόθεσης, ενδυναμώνοντας την από πολλού υπάρχουσα υποψία μου περί του τραγικού χαμού του άγουρου και  επιπόλαιου Φαέθωνος, ο οποίος ετελεύτησε σε κατάσταση σπασμών, με τυλιγμένο στο λαιμό ένα κασκόλ κόκκινο και με ίχνη του ιού της θλίψης Η5, στα χέρια ενός αστυκτηνιάτρου.

Δυστυχώς…
Οι επόμενες ημέρες ήρθαν απλά να επιβεβαιώσουν
τον αποδεκατισμό ενός τάγματος διερχόμενων αγγέλων,
οι οποίοι ρεμβάζοντας ξεπάγιαζαν στις προθήκες ενός ανελέητα σκοτεινού και θυμωμένου ουράνιου θόλου.
Οι όσοι αυτόπτες, τους είδαν
ξεψυχισμένους σχεδόν,
Ν΄ ακολουθούν μαγνητισμένοι την τροχιά πτώσης,
Του τελευταίου για την εποχή
Της Νεωτερικότητας
Ηλιοφόρου άρματος… καθώς είπαν.

Νίκος Βλαχάκης

(Από την ποιητική συλλογή: Η Γέφυρα των Αετών, Εκδ. Γαβριηλίδης, Αθήνα, 2011)

Αρχαίοι πολέμαρχοι ΙΙΙ

Αρχαίοι πολέμαρχοι,

καβάλα σε μονόκερους Βουκεφάλες
τις νύκτες να προστατεύουν πολιτείες
και τις μέρες σαν αέρηδες
να στριφογυρίζουν τη σκόνη στις ψυχές μας.

Με υπηρεσιακή αλληλογραφία
πέραν των ορίων της Αυτοκρατορίας,
βενετσιάνικους καθρέφτες
και εφτάμυθους πύργους
με υποσχέσεις για αγάπη
σε νεαρές στοιχειωμένες αρχοντοπούλες
που ξεσκίζουν τους στίχους τους
μέσα σε ντελίρια 
και κρύα λουτρά από δούλες'
χρονικά θανάτου 
και ακέραιο ηρωικό ήθος.

-"Το τελευταίο έπος
θα γραφεί από τους φονιάδες μου!"
αναθεματισμένοι αδερφωχτοί μου,
κολασμένοι Αη-Γιώργηδες
με τους ακολούθους σας 
σε κοκκινότριχα μουλάρια
να τρέχουν ξέφρενα σε καλντερίμια συνωμοσιών.

Παράνομες μυήσεις
αιρετικών Μπογκομίλων
και κούπες κρασί
που στάζουν ζαχαριασμένο αίμα'
μητρόφοβα πριγκηπόπουλα
που παίρνουν μαθήματα ψαλτικής
από λαδωμένους καλόγερους,
καστρόπορτες που ανοίγουν τις αυγές 
για τροβαδούρους και μικροπωλητές.
Σκοτεινοί ανέραστοι αγγελιοφόροι
με δερμάτινες σακούλες
κουβαλούν κομμένα κεφάλια
στα πέρατα της επικράτειας.

Αλληλούια!
Σε τούτο  το σπαρακτικό όραμα μου,
βλέποντς πρόσφυγες
ν’ανεβοκατεβαίνουν
τη σκάλα τ’ Ουρανού,
μικρέ βλοσυρέ προφήτη,
πόσα χρόνια πέρασαν
από τότε που γεννήθηκες
σε κούνια πό στάχυα
και κρεμασμένα κεράσια
στ’ αυτιά σου.

Νίκος Βλαχάκης

{Αρχαίοι Πολέμαρχοι- Απόσπασμα ΙΙΙ/ από τη συλλογή "Απόσπασμα Πολυεθνικής ή Terra incognita. Εκδ. Γαβριηλίδης, Αθήνα, 2002}.

https://www.facebook.com/search/top/?q=Nikolaos%20Vlahakis